Zamenhof: the forgotten philosopher

Ludvik Zamenhof's humanism led to a rejection of nationalism.

Ludvik Zamenhof tends to be known, if at all, as the creator of Esperanto. As an ethical and social philosopher, his humanism is little studied outside the Esperanto community. Zamenhof’s thought had biblical origins. He was influenced by the prophet Hillel the Elder, whose Golden Rule, what is hateful to you, do not do to your fellow, was developed by Zamenhof into a rejection of nationalism and religious intolerance. In their place Zamenhof promoted cosmopolitanism and universal human values. Below I provide a translation of a single passage of Zamenhof’s writing.

“I am totally convinced that every nationalism presents only the greatest unhappiness for humanity, and that the aim of every people should be the creation of a harmonious humanity. It’s true that the nationalism of oppressed people – a natural reaction of self defence – is more excusable than the nationalism of oppressors; but, if the nationalism of the strong is ignoble, the nationalism of the weak is imprudent; yet each reinforces the other and presents a vicious circle of unhappiness from which humanity can never escape unless all of us give up our self-love of the group and try instead to establish ourselves on a wholly neutral basis.”

The original Esperanto was:

“Mi estas profunde konvinkita, ke ĉiu nacionalismo prezentas por la homaro nur plej grandan malfeliĉon, kaj ke la celado de ĉiuj homoj devus esti: krei harmonian homaron. Estas vero, ke la nacionalismo de gentoj premataj — kiel natura sindefenda reago — estas multe pli pardoninda, ol la nacionalismo de gentoj premantaj; sed, se la nacionalismo de fortuloj estas nenobla, la nacionalismo de malfortuloj estas neprudenta; ambaŭ naskas kaj subtenas unu la alian, kaj prezentas eraran rondon de malfeliĉoj, el kiuj la homaro neniam eliros, se ĉiu el ni ne oferos sian grupan memamon kaj ne penos stariĝi sur grundo tute neŭtrala.”